Άρης Σαν

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1941 και το πραγματικό του όνομα ήταν Αριστείδης Σεϊσανάς.
Από την παιδική σχεδόν ηλικία του, κατάφερε να διακριθεί σε διαγωνισμό νέων ταλέντων και, στα 14 του, πήρε ως βραβείο μια ηλεκτρική κιθάρα, με την οποία ξεκινά να τραγουδά και να παίζει σε ταβέρνες της Αθήνας.
Έπαιζε μάλιστα με έναν ξεχωριστό τρόπο: τη χρησιμοποιούσε σαν μπουζούκι
δημιουργώντας ένα προσωπικό στυλ και ήχο, συνδυάζοντας στοιχεία ροκ, φλαμέγκο, κλασσικά και ελληνικά λαϊκά.
Το 1956 εμφανίστηκε στην κινηματογραφική ταινία "Οι τρακαδόροι της Αθήνας" με πρωταγωνιστή τον Κώστα Χατζηχρήστο.
Πρώτο του τραγούδι το "Οχτώ χτυπάει το ρολόϊ" με μουσική του Α. Τριανταφυλλίδη και στίχους του Κώστα Κοφινιώτη. Κυκλοφόρησε το 1957 από την ODEON.
Το ευρύτερο κοινό τον γνώρισε από τις εμφανίσεις του σε κέντρα διασκέδασης μαζί με την Μπέμπα Κυριακίδου.

Στο Ισραήλ
Σε μια περιοδεία του στην Τουρκία έτυχε να γνωρίσει μια όμορφη Ισραηλίτισσα, γνωριμία η οποία ίσως έγινε αιτία να φύγει και ο ίδιος για το Ισραήλ, το 1958. Μετά από τις πρώτες δυσκολίες στη χώρα αυτή, κατάφερε να βρει δουλειά στο κέντρο διασκέδασης «Αριάννα» όπου παιζόταν Ελληνική μουσική και τραγούδια.
Αν και απ’ ό,τι φαίνεται, η ελληνική μουσική και τα τραγούδια ήταν ήδη αγαπητά στο Ισραήλ και λόγω των Ελλήνων Εβραίων οι οποίοι όταν πια εγκαταστάθηκαν εκεί, έφεραν μαζί τους τον ελληνικό τρόπο διασκέδασης, η συμβολή του Άρη Σαν πρέπει να ήταν μεγάλη στη διάδοσή τους στη χώρα αυτή.
Στην «Αριάννα» είχαν εμφανιστεί και πιο παλιά πολλοί γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και ο Λουκάς Νταράλας, αλλά πάντα ήταν κατάμεστο και από προσωπικότητες της ντόπιας πολιτικής ζωής και από οικονομικούς παράγοντες σημαντικούς.
Ο Άρης Σαν είχε γίνει επίσημα πια Ισραηλινός υπήκοος.
Τραγούδησε όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και εβραϊκά, πολλά τραγούδια. Επίσης, ηχογράφησε και δικά του τραγούδια, αλλά και γνωστές ελληνικές επιτυχίες σε άλλες γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, τουρκικά, αραβικά).
Το τραγούδι του "Boom Pam" έκανε τεράστια επιτυχία και ήταν ο πρώτος Ισραηλινός τραγουδιστής που έχει πουλήσει πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα. Εμφανίστηκε και σε πολλές ισραηλινές ταινίες.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργάστηκε και με το ντουέτο Καζαντζίδη - Μαρινέλλας.
Το διάστημα αυτό, είχε δημιουργήσει και δικό του μαγαζί, στη Χάϊφα, με το όνομα «Ζορμπάς».
Έγραψε και αρκετά Ισραηλινά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες.
Εμφανίστηκε αρκετές φορές και ενώπιον των στρατιωτών, ακόμη και στην πρώτη γραμμή, αφιλοκερδώς, όπως έκαναν και κάνουν πολλοί Ισραηλινοί καλλιτέχνες.


Στην Αμερική

Το 1969 έφυγε από το Ισραήλ για τη Νέα Υόρκη.
Άνοιξε το "Σιρόκκο" ένα κέντρο με Ελληνική μουσική, αλλά πάντα με Ισραηλινή υποστήριξη. Είχε μεγάλη επιτυχία και ο κόσμος καθόταν ώρες στην ουρά μέσα στο κρύο γιά να μπει. Σε λίγο καιρό εμφανίστηκε και στο Carnegie Hall (την πιο διάσημη αίθουσα σε όλες τις ΗΠΑ και τον Καναδά τότε). Πολλοί "σταρ" του Χόλλυγουντ σύχναζαν στο κέντρο του (με πλέον σημαντικότερους από αυτούς τον Άντονι Κουίν, τον Τέλυ Σαβάλας, τον Χάρυ Μπελαφόντε) και μιά εποχή τραγουδούσε εκεί και ο Στέλιος Καζαντζίδης (με τον οποίο ήταν πολύ φίλος).
Λέγεται ότι ήταν από τους πιό καλοντυμένους άντρες της Νέας Υόρκης.
Στην Αμερική ηχογράφησε γνωστά ελληνικά τραγούδια με δική του ορχήστρα.
Δεκαοκτώ από αυτά περιλαμβάνονται στο CD με τίτλο «Άρης Σαν».
«Το φλιτζάνι» σε στίχους και μουσική δική του,
«Φατμέ» του Σπύρου Περιστέρη,
«Μια Τσιγγάνα» του Γιώργου Μουζάκη,
«Ζαφείρα» του Άκη Σμυρναίου,
«Ζιγκουάλα» του Στέλιου Καζαντζίδη, κ.ά.

Δυστυχώς η συνέχεια είναι τραγική.
Με τέτοιο ακροατήριο και τόσο μεγάλη οικονομική επιτυχία, το μαγαζί του προσέλκυσε τη μαφία, με επικεφαλής τον Joseph Gallo, ένα διάσημο μαφιόζο με τον οποίο φυσικά έγινε φίλος. Αυτό έφερε και τα ναρκωτικά στη ζωή του.
Κάποια νύχτα, η αστυνομία επέδραμε στο κλαμπ και άρπαξε τους ανδρες του Gallo, καθώς και μία σημαντική ποσότητα ναρκωτικών. Ο Αρης Σαν επίσης συνελήφθη και οι ανακριτές του FBI ζήτησαν να καταθέσει εναντίον του Gallo και των ανδρών του, αλλά αυτός αρνήθηκε. Καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση. Μετά από δύο χρόνια φυλακή ήταν ένας σπασμένος άνθρωπος. Άνοιξε πολλές επιχειρήσεις, αλλά αυτές απέτυχαν και έκλεισαν. Είχε πολλά χρέη στη μαφία, η οποία τον κυνηγούσε με απειλές επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει, ενώ παράλληλα το FBI τον κατηγόρουσε σαν πράκτορα!
Εφυγε κρυφά και πήγε στην Ουγγαρία, στη Βουδαπέστη συγκεκριμένα, όπου βρήκε δουλειά στο club «Καζαμπλάνκα» του Ισραηλινού Yossi Spielmann.
Φαινόταν η τύχη να του γύρισε πάλι πρόσωπο, αλλά στη συνέχεια δέχθηκε επίθεση από κακοποιούς με αποτέλεσμα και τα δυό του χέρια σπασμένα.
Η υγεία του κατέρρευσε και και πέθανε λίγες μέρες αργότερα στο νοσοκομείο, σε ηλικία 52 ετών, το 1994.
Με δική του απόφαση αποτεφρώθηκε και τα λείψανά του θάφτηκαν στο Flushing νεκροταφείο στη Νέα Υόρκη (δίπλα στον τάφο του διάσημου Λούις Άρμστρονγκ).
Έμεινε στην ιστορία για το παίξιμό του στην κιθάρα, αυτό το κοφτό, απομίμηση ήχου μπουζουκιού, για τη μελιστάλακτη φωνή του και για την ικανότητά του να διασκεδάζει τους θαμώνες όλων των φυλών σε Live πίστες.
Έπαιζε πλαισιωμένος με καταπληκτικούς μουσικούς και είχε την άνεση να διασκευάζει τα τραγούδια του σε διαφορετικό στυλ κάθε φορά.

Η δισκογραφία του είναι πολύ περιορισμένη για την Ελλάδα.
Μόνο η εταιρεία "Καθρέπτης" του Μωϋσή Άσερ του έχει βγάλει ένα ομότιτλο αφιέρωμα, αλλά στο Ισραήλ υπάρχουν αρκετές συλλογές χωρισμένες σε Ελληνικά, Ισπανικά και Εβραϊκά τραγούδια.

************************************************************
Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από τις συζητήσεις στο ρεμπέτικο φόρουμ με προσθήκη κάποιων νεότερων πληροφοριών που αφορούν στο τέλος της ζωής του.